Dictionnaire de spiritualité ascétique et mystique, publié sous la direction de Marcel Viller, Ferdinand Cavallera, J. de Guibert, Paris 1933-1995.

Słownik duchowości, ascetyki i mistyki został wydany z inicjatywy Towarzystwa Jezusowego. Zawiera ponad 60 tys. stron w 17 tomach obejmujących 45 woluminów. Idea przygotowania tego monumentalnego opracowania zrodziła się w 1928 r., a publikacja słownika trwała ponad 60 lat, od 1932 do 1995 r. Poszczególne hasła pisało ponad 1500 różnych autorów.

Tematyka słownika nie ogranicza się do duchowości chrześcijańskiej, choć zajmuje ona w nim centralne miejsce, ale szeroko omawia także historię duchowości żydowskiej, hinduistycznej, buddyjskiej i muzułmańskiej. Samo ujęcie duchowości jest także bardzo szerokie, gdyż autorzy patrzą na nią przez pryzmat różnych szkół duchowości, tradycji, modlitw, świętych czy mistyków. Dzięki temu jest on szczególnie przydatny dla badaczy historii duchowości, którzy mogą dzięki niemu poznać autorów duchowych z różnych krajów oraz prześledzić ewolucję rozumienia modlitwy i życia duchowego w różnych epokach i kulturach.

Dictionnaire d’archéologie Chrétienne et de liturgie, wyd. Fernand Cabrol, Henri Leclercq, Paris 1907- 1953

Słownik archeologii chrześcijańskiej i liturgii jest kolejnym cennym dziełem encyklopedycznym, znajdującym się w zbiorach naszej biblioteki. Zawarte w nim hasła obejmują okres od początku chrześcijaństwa aż do IX wieku włącznie. Dotyczy nie tylko archeologii i liturgii w ścisłym znaczeniu, ale dotyka też historii i chrześcijaństwa w tym okresie. Mimo iż poszczególne tomy zostały wydane 60-100 lat temu, wciąż jest przydatny, ze względu na odniesienia do źródeł.
Tematy związane z archeologią koncentrują się wokół życia i zwyczajów pierwszych chrześcijan, architektury i sztuki starożytnej, ikonografii, symboliki epigrafiki, sfragistyki i numizmatyki w ich relacji do starożytności chrześcijańskiej. Tematy związane z liturgią dotyczą formuł, gestów modlitewnych, tekstów i dokumentów liturgicznych, badań porównawczych nad rytami liturgicznymi, ksiąg i formuł liturgicznych.
Szczególną cechą słownika jest fakt, iż opiera się on na bezpośredniej analizie źródeł.
Wydawanie słownika rozpoczął Jan Besse, opat klasztoru benedyktynów w Farnborough w Anglii, ale większość haseł w słowniku opracował francuski benedyktyn Henri Leclercq.

Sources chrétiennes (z fr. Źródła chrześcijańskie), to seria wydawnicza publikująca dwujęzyczny zbiór tekstów patrystycznych i wczesnośredniowiecznych. Wydawnictwo zostało zapoczątkowane w Lyonie w 1943 r. przez jezuitów: Jean Danielou, Claude Mondéserta i Henri de Lubaca.

Obecnie kolejne tomy serii są przygotowywane przez Instytut Źródeł Chrześcijańskich (Institut des Sources Chrétiennes) i wydawane w Paryżu przez wydawnictwo Les Editions du Cerf.

Zostało wydanych ponad 500 dzieł autorów greckich i łacińskich. Dzieła innych wschodnich pisarzy chrześcijańskich (np. ormiańskich czy syryjskich) zostały opublikowane tylko w tłumaczeniu. Wśród greckich autorów są publikowane dzieła Orygenesa, Klemensa Aleksandryjskiego, Atanazego z Aleksandrii, Ojców kapadockich (Bazyli Wielki, Grzegorz Teolog, Grzegorz z Nyssy), Jana Chryzostoma, Cyryla z Aleksandrii, Teodoreta z Cyru, Tertuliana, Cypriana, Hilarego z Poitiers, Ambrożego z Mediolanu, Grzegorza Wielkiego, a także teksty czołowych autorów średniowiecznych, takich jak Bernarda z Clairvaux czy Symeona Nowego Teologa.

Starodruki

O randze i zasobności bibliotek w szczególny sposób świadczą zbiory zgromadzonych w niej cymeliów, takich jak rękopisy, inkunabuły czy starodruki. Ponieważ Biblioteka Diecezjalna w Toruniu powstała dopiero kilkanaście lat temu i nie przejęła zbiorów żadnej wcześniej istniejącej instytucji, nie miała możliwości, by zgromadzić tego typu zbiory. Inne biblioteki kościelne, które posiadają znaczne zbiory starodruków, zazwyczaj albo same posiadają już kilkusetletnią historię albo przejmowały zbiory bibliotek klasztornych kasowanych w XIX w. przez państwa zaborcze. Nie znaczy to jednak, że interesująca nas biblioteka nie posiada w ogóle tego typu zbiorów. Biskup toruński Andrzej Suski odwiedzając podczas wizytacji poszczególne parafie diecezji, zawsze interesuje się, czy w kancelarii parafialnej, na strychu lub w wieży kościelnej są zgromadzone jakieś cenne zbiory. Jeśli parafia takie posiada, zleca, by przekazać akta do Archiwum Akt Dawnych Diecezji Toruńskiej, a druki do Biblioteki Diecezjalnej. Zazwyczaj są do wydawnictwa z okresu międzywojennego, ale zdarzają się także druki pochodzące z XIX wieku, a nawet nieliczne starodruki.

Aktualnie w magazynie cennych zbiorów w Centrum Dialogu są przechowywane następujące starodruki (uporządkowane wg dat wydania):

Patron Biblioteki Diecezjalnej - Ks. Stanisław Kujot

Patronem Biblioteki Diecezjalnej jest ks. Stanisław Leopold Kujot - historyk i pedagog. Urodzony 13.11.1845 roku w Kiełpinie pod Tucholą, uczęszczał do szkoły w Chojnicach i Chełmnie. Następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie, gdzie 10.04.1870 roku, otrzymał święcenia kapłańskie. Studia z zakresu teologii i historii, zakończone egzaminem państwowym, kontynuował w Münster i w Berlinie. Po zakończeniu studiów pracował jako duszpasterz w Gniewie, a następnie jako wykładowca w pelplińskim progimnazjum biskupim Collegium Marianum.